Wezen
Hem ben ik in half mijn wezen
In heel mijn zijn ben ik zijn zoon
Het leek mij lang vooral gewoon
Maar sinds ik voor zijn dood moet vrezen
Mis ik zijn warme lijf vaak even
Dat lijf is er nog niet geweest
Steeds meldde zich de dood weer aan
En heb ik naast zijn bed gestaan
Maar nog liet hij mij onverweesd
Simpel, door rustig verder leven
