Zwolle

Het Gelag

De waard, hij schonk de wijn, en dronken werden wij 

De waardigheid bewaarden we voor later

We klonken onze glazen, lonkten liefsten naderbij

De wijn was mooi, we dronken het als water

De aarde, die werd donker, klein en rond en blij

Elk aardig woord kreeg door zijn warmte waarde

De uitbater die schonk de wijn en dronken werden wij

Wat onze rare kronkels wel verklaarde

Met water ben ik klaar, die woorden die sprak zij

Dat water was een jaar of wat de ware

Maar ‘t is later nu en water, nu, dat is voor mij voorbij

Schenk nu, schenk nu alleen maar jonge klare

Of schenk je mooiste wijn, daarna ga ik dan naar de…

Naar de plek waar ik wil zijn, Is wat ze zei

Naar waarvoor ik mijn nuchterheid bewaarde

De waard hij schonk de wijn en dronken werden wij

En langzaam draait het water met de aarde