Onder de Noorse
eik
Een Noorse eik in een witte wereld
Waar zomers
paarden schuilen voor de zon
Maar kale kou
het van de warmte won
Het lichtst waren de vlokken van bevroren water
——
Een Noorse eik in de grijze wereld
En in die kou
daar vond ik jou
Niet wetend wat
het worden zou
De lichtsten
waren jij en ik, of was dat later?
—
Een Noorse eik in een zwarte wereld
Met twintig
schimmen starend naar de boom
Muziek klonk,
warm, en zacht, en loom
En als je goed
kijkt, zie, dan staat er
Een Noorse eik wijzend op de wijde wereld
Met takken,
strekkend uit naar alle kanten
Geef me je hand,
vergeet de wanten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten