2 x VIRM, 12 baks
Roestig staal verhaalt van grote dromen
Van niet meer hier te zijn, maar op een and’re plek
Waar de lijnen ooit eens samen zullen komen
Suizend tot glans gewalst door flens en wielen
Rammend gaan die over strakke lassen
En dragen hier nu meer dan duizend zielen
De wielen rollen, samen bijna honderd rond
Sluiten ze de lijnen kort met glimmend vette assen
Dat dit ooit niet bewegend stil daar stond
Grafiet is stromend koper aan het poetsen
Niets zal ooit weten dat zij hun bestaan en gaan hier danken
Aan hen die roest en smeer ophoesten
Aan hen die vonken hebben in hun ogen
Gesloten zien die steeds het helderst
Hoe lijnen soepel vloeien naar de bogen
Hier nu, daar net, nooit zijn daar waar je bent
Duizend zielen in de banken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten