ZweegDe stille mist die ons verstomde
Even, van de overkant naar hier
Vloeit naar dimensie nummer vier
Ik zie de transparante parels in je haar
Je houdt je woorden zachtjes daar
Alsof je verder het verdomde
Ik weet als straks de haven ons omvat
Er stoere woorden weer gaan stromen
Ik zal vanaf de eerste letter dromen
Dat jij weer op het bankje zat
En zweeg
En zo je zinnen goed vermomde
◉
1 opmerking:
mooi.
ik worstelde wat met de laatste zin. Omdat je vraagt om reacties: een suggestie:
en zweeg
en je zo minder vermomde
Een reactie posten